فرهاد مجیدی شجاع ترین مربی ایران؟ - میهن دی ال

البته که در مقایسه با نتایجی که این تیم فصل پیش به دست آورده، می توان او را انتخاب درستی از سوی اماراتی ها قلمداد کرد. با وجود این، موضوعی که داستان فرهاد مجیدی در عصر مربیگری اش را مجذوب کننده تر می نماید، ریسک پذیری این مربی جوان است؛ به طوری که شاید بتوان در بین مربیان نوظهور ایرانی، او را شجاع ترین مربی کنونی توصیف کرد. این مورد را می توان در چند بخش زیر ذره بین برد، ولی عمده ترین علت آن می تواند همین فکت مهم باشد که مجیدی این روز ها تنها مربی ایرانی مطرحی است که از لیگ ایران راهی لیگ دیگری شده تا به عنوان سرمربی مشغول فعالیت گردد.

این امر در روز هایی که تیم ملی ایران در مسیر انتخاب سرمربی تازه است، می تواند بعد تازه تری به خود بگیرد. فدراسیون فوتبال بعد از جام جهانی و به طور دقیق تر بعد از خداحافظی کارلوس کی روش در پی سرمربی تازه است و در هفته گذشته هم عنوان شد که هفت گزینه ایرانی روی میز فدراسیون فوتبال واقع شده است. فارغ از درستی یا نادرستی این اقدام، فرهاد مجیدی هم یکی از گزینه های مدنظر تیم ملی بود که اتفاقا برخلاف بقیه گزینه ها، صحبتی درباره پیشنهادداشتن از سوی تیم ملی مطرح نکرد. در کنار این بخش باید اسامی ای را که فدراسیون بیان کرد مورد ارزیابی واقع شده است تا مورد خاص فرهاد مجیدی بیشتر مورد توجه قرار بگیرد.

امیر قلعه نویی، حسین فرکی، جواد نکونام، مهدی تارتار، حمید مطهری و ساکت الهامی رقبای مجیدی در این بین بودند. به غیر از فرهاد مجیدی، تمامی مربیان دیگر در لیگ ایران مشغول به کار بوده و پیشنهادی ملموس از کشور یا لیگی دیگر نداشته اند. این اتفاقی است که فرهاد را از سایرین متمایز می نماید.

با این حال، این تمایز به معنی فزونی فنی مجیدی در مقایسه با رقبا نیست بلکه دقیقا شجاعت او در ریسک پذیری را نشان می دهد. به ماجرای فرهاد مجیدی می توان از زاویه ای دیگر نگریست تا این بخش بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. او فصل گذشته سرمربی باشگاه استقلال بود و توانست به ناکامی 9 ساله آبی پوشان تهرانی در مسیر قهرمانی سرانجام دهد. استقلال آخرین بار در شرایطی قهرمان لیگ برتر ایران شده بود که فرهاد مجیدی برای همین تیم بازی می کرد. آن ها دیگر قهرمان نشدند تا اینکه فرهاد مجیدی به عنوان سرمربی راهنمایی یکی از دو تیم مطرح ایران را به دست گرفت و به این ناکامی چندین ساله و طولانی مدت سرانجام داد.

بدیهی است که وقتی فرهاد مهارتش را در استقلال به رخ کشید، انتظار تمدید قرارداد طولانی مدت امری بدیهی باشد. او نه تنها کاپیتان سابق استقلال است بلکه دی ان ای این باشگاه را هم داشت و به لطف همین شناخت توانست با استقلال قهرمان لیگ برتر گردد. البته که استقلالی ها هم از او استقبال خوبی داشتند و قرارداد خوبی به این مربی جوان و باانگیزه پیشنهاد دادند، ولی فرهاد مجیدی درست در روز هایی که می توانست صندلی راحتی را انتخاب کند و به لطف قهرمانی فصل پیش دست کم تا چند سال دیگر حضورش در استقلال را بیمه کند، ترجیح داد ریسک کند و به لیگی دیگر رفته و راهنمایی یک تیم گمنام و ضعیف در امارات را بر عهده بگیرد.

شاید در نگاه نخست این کار فرهاد مجیدی نوعی هاراگیری در عرصه مربیگری باشد. او به عنوان فردی جوان تبدیل به قهرمان دوباره استقلالی ها شد، ولی یکباره قید حضور در این باشگاه را که قاعدتا می توانست در فصل بعد برایش بیشتر خرج کند، زد تا راهنمایی اتحاد کلبا را به دست بگیرد. فرهاد می توانست صندلی راحت را انتخاب نموده، در ایران بماند و راهنمایی مدافع عنوان قهرمانی را به دست بگیرد، ولی راهی کشوری دیگر شد به این علت که احتمالا می خواهد عصر تازه حرفه ای اش را متفاوت تر دنبال کند. این یکی همان خصیصه ای است که فرهاد را متفاوت تر از سایر مربیان ایرانی می نماید؛ مربیان داخلی که ادعای دانش به قدر کافی دارند و خودشان را در سطح راهنمایی تیم ملی می دانند، ولی احتمالا از حضور در لیگی دیگر و محک زدن دانش فنی شان هراس دارند. یا اینکه اگر هراسی هم در کار نباشد، پیشنهادی از راه نمی رسد.

همان طورکه عنوان شد، حضور فرهاد مجیدی در تیمی مثل اتحاد کلبا نمی تواند برد یا حرکتی خاص تلقی گردد. چه بسا اینکه همین الان نتایجی که فرهاد در این باشگاه گرفته از جمله اینکه در پنج بازی اخیر فقط یکی را برده و سه تا را باخته، گواه همین موضوع است. شاید ادامه چنین روندی با کم طاقتی مدیران ورزشی امارات همراه گردد و رأی به اخراج فرهاد مجیدی دهند، ولی اگر هم چنین گردد، شجاعت فرهاد مجیدی در ریسک پذیری حتی اگر آن ریسک کمی آن طرف تر از ایران و در تیمی باشد که سطحش از بسیاری از تیم های ایرانی پایین تر است، باز هم درخور توجه است. احتمالا فرهاد می داند اگر قرار است جایی برای پیشرفت در این عرصه باشد، راهش از دل پذیرش چالش های سخت می گذرد.