عضوهایی از بدن که بدون آنها می توانید زندگی کنید
به گزارش میهن دی ال، آیا می دانستید که بدن انسان می تواند بدون برخی از اجزای خود به زندگی ادامه دهد؟ ما برای زنده ماندن به همه ی اندام های بدن خود احتیاج نداریم. ترکیبی از تغییرات تکاملی و پیشرفت های پزشکی باعث شده انسان های بی شماری بدون بسیاری از اندام هایشان هم به زندگی خود ادامه دهند. در ادامه، با تعدادی از اعضای بدن آشنا می شویم که انسان بدون آن ها هم می تواند زندگی کند.
کیسه ی صفرا
به گزارش خبرنگاران ، کیسه ی صفرا اندامی کیسه مانند و کوچک است و وظیفه ی اصلی اش ذخیره و متمرکزکردن صفراست (صفرا به آنزیم های زردرنگی می گویند که به بدن در هضم غذا های پرچرب مثل ساندویچ های پنیردار یاری می نماید). اگرچه کیسه ی صفرا سهم کلیدی در بهینه سازی گوارش بدن دارد، حقیقت آن است که روده ها برای انجام وظایفشان، به کیسه ی صفرا احتیاجی ندارند. در صورت ازدست دادن کیسه ی صفرا، تنها چیزیکه باید به آن توجه گردد، رژیم غذایی است؛ یعنی فرد باید از خوردن غذا های پرچرب پرهیز کند. نبود کیسه ی صفرا صدمه ای به شخص نمی زند. فقط ممکن است چون ماده ی صفرا دیگر به اندازه ی قبل در روده ها وجود ندارد، شخص دچار برخی مسائل گوارشی گردد.
طحال
یکی از وظایف اصلی طحال، فراوری سلول های خونی و دفاعی در دوران رشد جنین است. بعد از به دنیاآمدن نوزاد، کار طحال به ذخیره پلاکت های خونی، فراوری آنتی بادی و ازبین بردن سلول های غیرطبیعی در خون تغییر می نماید.
از آنجا که در هر لحظه، خون زیادی از طحال می گذرد، هرگونه صدمه ای به این اندام ممکن است به مرگ منجر گردد. در اغلب موارد، عاقلانه تر این است که قبل از آنکه طحال از هم بپاشد و باعث خون ریزی داخلی در بدن گردد، آن را با عمل جراحی از بدن فرد خارج نمایند. بدون طحال، احتمال ابتلا به برخی عفونت ها بیشتر می گردد؛ اما از نظر پزشکی می توانید بدون جایگزین کردن این عضو، به زندگی ادامه دهید.
آپاندیس
پزشکان هنوز به طور قطعی مطمئن نیستند که ما چه احتیاجی به آپاندیس داریم. آن ها تابه حال متوجه شده اند که کار آپاندیس فراوری ایمنوگلوبین است؛ یعنی پروتئین هایی که به سیستم ایمنی بدن در مقابله با عفونت یاری می نمایند. اندام های دیگری هم در بدن هستند که با هدفی مشابه، بافت لنفاوی فراوری می نمایند. بنابراین آپاندیس برای زنده ماندن ما ضروری نیست.
کلیه
کلیه ها یک جفت اندام مجزا در دستگاه ادراری بدن هستند. این اندام ها سهمی اساسی در فیلترکردن سموم از جریان خون و فراوری هورمون هایی دارند که فشارخون را تنظیم می نمایند؛ یعنی در صورت ازدست دادن هر دو کلیه ، شانس زنده ماندن شما بسیار اندک خواهد بود؛ اما اگر فقط یکی از آن ها را از دست دهید، خطری جان شما را تهدید نمی نماید. همین است که اهدای کلیه را امکان پذیر نموده است و در عین حال، فرد اهدانماینده می تواند به زندگی خود ادامه دهد. یکی از مسائل داشتن یک کلیه این است که اگر در آینده اتفاقی برای آن بیفتد، دیگر کلیه ی دومی ندارید که به آن اتکا کنید. زندگی بدون کلیه امکان پذیر، اما سخت است؛ چون در چنین وضعیتی فرد به دیالیز احتیاج پیدا می نماید.
ریه
ما حیات تک تک سلول های بدن خود را مدیون ریه هایمان هستیم. وظیفه اصلی ریه ها دریافت اکسیژن تنفس شده، رساندن آن به جریان خون و بیرون دادن دی اکسیدکربن از بدن است. اگرچه هر دو ریه ما در این فرایند همیشگی شرکت دارند، ریه ها برای انجام وظایفشان به یکدیگر وابسته نیستند و احتیاجی ندارند. به همین دلیل است که فقط با یک ریه هم می توانیم زنده بمانیم.
لوزه ها
مانند دیگر اندام های سیستم لنفاوی بدن، وظیفه اصلی لوزه ها حمایت از ایمنی بدن است تا مانع بیمارشدن ما شوند. لوزه ها میکروب هایی را که به وسیله دهان وارد بدن می شوند، گیر می اندازند و به بدن اعلام خطر می نماید تا گلبول سفید فراوری کند؛ اما از آنجا که بدن علاوه بر لوزه ها، مدافعان دیگری هم دارد، برداشتن آن ها با عمل جراحی به راحتی امکان پذیر است و مسئله ای برای سلامت ما ایجاد نمی نماید.
غده ی تیروئید
تقریباً تمام اعضای بدن برای انجام وظایف خود، به غده تیروئید وابسته هستند. کار این غده، فراوری هورمون هایی است که سوخت وساز بدن را تنظیم می نمایند؛ یعنی به سلول ها می گویند که چطور از انرژی بدن استفاده نمایند. از آنجا که غده تیروئید سهم بسیار کلیدی در سوخت وساز بدن دارد، احتمالاً تصور می کنید که زندگی بدون آن ممکن نیست. به لطف پزشکی مدرن، این مشکل هم رفع شده است. کسی که تیروئید خود را از دست بدهد، با دریافت هورمون های مصنوعی می تواند آن ها را جایگزین هورمون های تیروئید کند.
منبع: جام جم آنلاین