کسی که حرف جهانی دارد همه جهان را پای فیلمش می نشاند
به گزارش میهن دی ال، تهران (پانا) - فرزاد اژدری کارگردان سینما و تلویزیون که تا به امروز ساخت فیلم هایی چون وروجک ها و عملیات مهدکودک و سلام بر فرشتگان را بر عهده داشته از ساخت فیلم در خارج از کشور ایران با موضوعاتی که درون ایران مگو است، صحبت کرد.
فرزاد اژدری کارگردان فیلم وروجک ها در گفت وگو با پانا با اعتراض به اینکه هیچ نظارت و اهرم قانونی برای پخش غیرقانونی فیلم ها وجود ندارد، مطرح نمود: فیلم ها قبل از تبلیغ یا اکران در فضای مجازی پخش می گردد و این ترسناک است. کسی نیست جلوی قاچاق فیلم ها را بگیرد و البته زحمت کشیده می گردد اما سازوکار قوی تری احتیاج است. به همین دلیل اگر کسی فیلم می سازد، تصمیم می گیرد برداشت سرمایه را دقیقاً در زمان فیلم برداری انجام دهد، یعنی من می روم و آقای پولداری را پیدا می کنم و می گویم بیا در فیلم من سرمایه گذاری کن و آن فرد هم خرج می نماید و چند بازیگر چهره می آیند و باهم عکس می گیرند، ولی فیلم به تدوین نمی رسد زیرا کسی به دنبال پخش کردن آن نیست. من به عنوان کسی که سرمایه خواستم آن سرمایه را گرفته ام و در جیبم گذاشته ام، آن کسی که سرمایه گذار است به عکسش رسیده و دیگرکسی دنبال این نیست که این فیلم کجا تدوین گردد یا کدام سالن پخش گردد و این اتفاق متأسفانه در بخش اعظمی از سینما و صداوسیما می افتد.
خواب سرمایه در فیلم سازی به قدری است که فیلم ساز را بی رغبت می نماید
اژدری اضافه نمود: اتفاق برعکس دیگری هم می افتد. اینکه تهیه نماینده با خون جگر زمین و خانه اش را می سازد و به محض اینکه می خواهد فیلمش به برداشت برسد با موانع عجیب وغریب روبرو می گردد و خواب سرمایه اش باعث می گردد آنچه را که داشته هم از دست دهد و اصلاً رغبت نمی نماید دیگر فیلم بسازد و این نشان می دهد سینما اصلاً اولویت نیست.
فرزاد اژدری کارگردان فیلم عملیات مهدکودک با اشاره به تعطیلی سینماها در شرایط کرونا مطرح نمود: در شرایط کرونا اولین جاییکه بسته می گردد، سینما و تئاترهاست. در حالیکه این مکان ها به لحاظ تهویه ای حتی خیلی بهتر و ایمن تر از مال ها و بازارها و کافه هستند و این متأسفانه یک بام و دوهوا هست که هنرمند را در مظلومیت نگه داشته است.
کسی که حرف دنیای دارد همه دنیا را پای فیلمش می نشاند
اژدری با اشاره به اینکه فیلم سازی برای خارج از ایران لزوماً نباید به خارج از ایران رفت، گفت: اگر بخواهید در کشور خارجی کارکنید باید شرایط آن کشور خارجی را بشناسید و سال ها در آن کشور زندگی کنید و فرهنگ و آداب ورسوم و زبان و غیره شان را بدانید یعنی باید مال آن کشور باشید. حالا فکر کنید اگر قرار است برای فرهنگ آن کشور فیلم بسازید باید حتماً کاملاً فرهنگ آن کشور را جذب کنید. به راحتی نمی گردد صرفاً بروید کشور فرانسوی و فیلمی درباره آن کشور بسازید. اینکه با ذهنیت فرانسوی فیلم بسازم قاعدتاً بااینکه با ذهنیت ایرانی فیلم فرانسوی ساخته گردد، تفاوت دارد.
اژدری اضافه نمود: ما از همین ایران خودمان هم فیلم بسازیم، می توانیم همه دنیا را جذب کنیم و لزوماً نباید برویم آن کشور فیلم بسازیم. من فکر می کنم اگر کسی حرفی دنیای داشته باشد باید بتواند همه دنیا را پای صحبت خودش بنشاند و دراینصورت پیروز است.
فیلم سازان خارجی مایل اند ایران را بشناسند
فرزاد اژدری با اشاره به اینکه در آن سوی مرزها تمایل برای شناخت ایران توسط فیلم سازان وجود دارد، مطرح نمود: آن طرف بسیار تمایل دارند کشور ما را بشناسند و حتی داوران خارجی که در جشنواره کودک به ایران آمده بودند و ما با آن ها صحبت می کردیم از فضای ایران بسیار لذت بردند. این تأثیرگذاری ها هست ولی برای اینکه ما به آن وحدتی که کشورهای دنیا دنبالش می نمایند، بتوانیم برسیم باید به حرف های یکدیگر گوش کنیم. برای دنیا آن طرف مرزهای ایران محیط زیست از مسائل ارزشمند است و در ایران کمتر فیلم و سریالی است که به این موضوع بپردازد. برای آن ها کودک و نوجوان و نسل های ما ارزشمند است. نکته ای که برای کشور ما مگو است در کشورهای خارجی به راحتی درموردش فیلم ساخته می گردد. درآنسوی مرزها علی رغم وجود خانواده های ازهم گسیخته و طلاق به این فکر می نمایند که این فرزندان طلاق چه شیوه هایی در نظر بگیرند که کمترین آسیب ها را ببینند اما ما در ایران نامش را به زور می بریم و این گونه نیست. در فیلم و سریال های ما همه باهم آشتی می نمایند وبر می گردند و این مسئله برای آن طرف حل شده است و دغدغه شان این است که چه کنیم که آسیب اجتماعی مان کم گردد.
نام شغل ها در فیلم ها ابتر می ماند چون سریع اعتراض می گردد
اژدری مطرح نمود: متأسفانه استفاده از مواد مخدر توسط نوجوان ها در ایران بیداد می نماید و ما حتی نمی توانیم این ها را در فیلم هایمان نشان دهیم چه برسد که بخواهیم راه چاره ارائه دهیم. باهزار مانع و محدودیت روبرو هستیم. اگر نشان ندهیم چگونه بگوییم اعتیاد بد است. ما بسیار درگیر ماجراهایی مثل اینکه مبادا به کسی بربخورد شده ایم. درنتیجه محصولات فرهنگی ما بی بو و بی خاصیت شده اند و آدم ها در فیلم ها و سریال ها تعیین نیستند. اینکه پدر یا مادر کودک چه شغلی دارد درفیلم هایی مان ناتعیین است. مثلاً نشان دهیم مادر در بهزیستی است این قشر اعتراض می نمایند یا اگر نشان دهیم پدر ساختمان ساز است، این قشر اعتراض می نمایند و مجبوریم شغل ها را در فیلم ابتر نشان دهیم. در این فضا چطور می توان شرایطی ایجاد کرد که کودک و نوجوان با آن احساس همزادپنداری داشته باشد و فیلم زمین می خورد و می گوییم سینما کودک و نوجوان چرا چنین شده است؟ پس باید خودمان را به حرف های دنیای و افکار دنیای نزدیک کنیم علی رغم اینکه در ایران زندگی می کنیم.
او مطرح نمود: ما درباره عشق و نوع دوستی و انسان دوستی می توانیم فیلم بسازیم. در همه جای دنیا حرفی است که خریدار دارد و موضوعاتی هستند که تکراری نمی شوند.
کرونا هنرمندان نامدار را تهدید می نماید
اژدری کارگردان فیلم سلام بر فرشتگان با اشاره به اثرگذاری کرونا بر شرایط هنرمندان مطرح نمود: دوستان هنرمند زیادی دارم که در شرایط کرونا دچار مشکل شده اند. در شرایط کرونا دولت ها و نهادها و صنوف باید یاری نمایند. هیچ کسی در سطوح بالای سازمان پرسیده است که چرا بیشترین آمار و مرگ ومیر مربوط به هنرمندان است. عزیزان و هنرمندانی از دست می فرایند اعم از خسرو سینایی که دیگر در تمامی قرن تکرار نمی گردد. پرویز پور حسینی و سیروس گرجستانی و هنرمندان ازاین دست تکرار شدنی نیستند و باید آسیب پذیرترین قشر را هنرمندان بدانیم چون فکر و روحشان درگیر است.
منبع: خبرگزاری پانا