تحسین پیمان معادی، حمله به مهران مدیری - میهن دی ال

خبرنگاران| جشنواره فیلم فجر روی پله سی وهشتم به چهارمین روز خود رسید. روزی که پرسر وصداتر از روز های پیشین جشنواره بود، البته این سر وصدا ها به نام درخت گردو ساخته محمد حسین مهدویان ثبت شد. فیلم آن شب به کارگردانی کوروش آهاری و دوزیست به کارگردانی برزو نیک نژاد دو فیلم دیگر اکران شده در روز سه شنبه 15 بهمن بودند.

به گزارش خبرنگاران، بازتاب نمایش درخت گردو میان مخاطبان به اندازه ای بود که در لیست 10 فیلم برتر آرای مردمی نهاده شد. مردمی که برای دیدن درخت گردو رفته بودند، آخر سر با چشمان گریان از سالن نمایش خارج شدند.

درخت گردو روایت زندگی وَستا قادر در زمان جنگ تحمیلی است که درجریان بمباران شیمیایی سردشت، خانواده اش را از دست می دهد. قصه ای که نه تنها برای مردم سردشت بلکه برای مردم ایران هم آشنا بود. اما مهدویان به درستی و مهارت کارگردانی اش توانسته با یک قصه تکراری، یک فیلم استاندارد عرضه کند و حالا هم مورد استقبال منتقدان و مخاطبان نهاده شده است.

صوفیا نصرالهی روزنامه نگار حوزه سینما در خصوص درخت گردو نوشته است: دیدن درخت گردو از مهدویان خیالم را راحت کرد که حالا می گردد درباره سینمای مهدویان صحبت کرد. فیلم به فیلم تجربه های روایی اش را تغییر داده و در کارگردانی پخته تر شده است. در حالی که بیشتر استعداد های سینمای ایران از روایت ملودرام می ترسند و تصور می نمایند ملودرام ژانری است که نمی تواند توجه ها را جلب کند. در سال های اخیر ملودرام به جز در فیلم های فرهادی از سینمای ایران کم کم حذف شده است و حالا مهدویان یکی از بهترین ملودرام های تاریخ سینمای ایران را با پس زمینه جنگ ساخته است.

ایزد مهرآفرین روزنامه نگار ومنتقد سینما نیز در توئیترش نوشت: یک شروع تکان دهنده و غافلگیر نماینده که راه تنفسی در ادامه برای مخاطبش نمی گذارد و گریه و گریه پشت سر هم. از یک جای به بعد دیگه نمیشه به پرده سینما نگاه کرد. بی شک هیچ فیلمی در تاریخ سینمای ایران به این اندازه مخاطبش را دچار ماتم ننموده است.

البته برخی هم خلاف این عقیده را دارند، آرش پارسا پور در سینماسینما نوشت: او (مهدویان) در فیلم جدید خود که نام درخت گردو را یدک می کشد، فراموش نموده که باید اسانس درام را نیز به فیلم اضافه کند و قصه ای برای سوژه خود برای روایت داشته باشد. می توان ادعا کرد که مهدویان در کار جدید خود یک مستند را با چند بازیگر قدرتمند به تصویر کشیده و هیچ خلاقیتی برای روایت یک داستان جذاب در این موضوع رو ننموده و به سوژه تلخ و به شدت گزنده خود و تاثیر آن روی مخاطب بسنده نموده است.

با این وجود بسیاری از مخاطبان و منتقدان، بازی پیمان معادی را تحسین و از مهران مدیری انتقاد نموده اند، البته انتقاد ها به مهران مدیری از سالن نمایش شروع شد و تا نشست خبری این فیلم هم ادامه داشت.

احمدی تهیه نماینده فیلم درخت گردو در نشست خبری این فیلم، در پاسخ به سوالی مبنی بر دلیل انتخاب مهران مدیری و سابقه رابطه او در اول مارکت گفت: این طور نیست او یکی از گزینه های اصلی ما بود و انتخابش هیچ ربطی به رابطه ای که با افتخار با او دارم ندارد.

اما مهران مدیری پاسخی به نقدها نداد و بیشتر در خصوص حضورش در زمان جنگ تحمیلی در سردشت و علاقه اش به مردم کُرد سخن گفت. در میان او سعی کرد با طنازی ارتباطی گرم با رسانه ها برقرار کند، ولی در نهایت انتقاد ها کم نشد.

محمد حسین مهدویان کارگردان فیلم درخت گردو نیز در این نشست گفت: درست نیست که سینما سیاسی گردد هنر و سینما فارغ از مسائل سیاسی است. در فیلم درخت گردو نشان دادیم می توان فیلمی ملی و وطن پرستانه ساخت و در عین حال نقد حاکمیت کرد یکی از مناطقی که می توان این گونه فیلم ساخت قطعا کردستان است.

درخت گردو از فیلم های راه یافته به بخش سودای سیمرغ سی و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر است.

آن شب نخستین فیلم بلند کوروش آهاری در ژانر وحشت و دومین اثر سینمایی اوست که فیلمنامه آن توسط او و میلاد جرموز نوشته شده است. ساخته جدید آهاری، درباره یک زوج ایرانی در آمریکاست که در یک هتل محبوس شده اند در حالی که نیرو های بیگانه ای آن ها را وادار می نمایند که با راز هایی که از هم پنهان نموده اند روبه رو شوند.

فیلم آن شب نیز در روز چهارم نمایش داده شد. اما نشست خبری آن بدون حضور بازیگران این اثر برگزار گردید. علت هم این بود که بیشتر بازیگران این فیلم ساکن آمریکا بودند و امکان حضور در ایران را نداشتند. با این حال بیشترین نقدی که در نشست خبری مطرح شد، علت ساخت این فیلم در آمریکا بود.

برخی معتقد بودند که در ایران هم می شد این فیلم را ساخت. برخی هم به عدم حضور شهاب حسینی با توجه به جنجال اخیر و تحریم جشنواره اشاره کردند که عوامل فیلم در شرح این موضوع گفتند که حسینی نتوانسته خودش را به نشست برساند.

آهاری کارگردان اثر، دراین باره گفت: فیلمنامه داستان در فضای ایران نوشته شده بود، اما تصمیم گرفتیم به آمریکا منتقل اش کنیم. درواقع ما می خواستیم داستان یک زوج ایرانی را در آمریکا داشته باشیم و می خواستیم هنرمند ایرانی را در آمریکا ارج نهیم. این اثر در جشنواره سانتاباربارا هم پذیرفته شد و به دلیل نوع ساخت این فیلم در جدول فیلم های داخلی شان نهاده شد و نه بین الملل.

وی ادامه داد: این فیلم را با این هدف ساختیم که بیننده جهانی داشته باشد و بتواند با آن ارتباط برقرار کند و این اتفاق هم افتاد. در سینمای آمریکا به هنرمندان ایرانی بها نمی دهند. ما می خواستیم به این مساله دامن بزنیم و از این فرصت استفاده کنیم تا هنرمند ایرانی ساکن در آمریکا را پررنگ تر کنیم. نسل جدید ایرانی های آمریکا دوست دارند به مردم خودشان ادای احترام نمایند و البته ما می خواستیم چهره مردم ایران را در آمریکا نشان بدهیم که زندگی خیلی لوکسی ندارند.

برخی هم به اقتباس آن شب از فیلم شاینینگ اشاره کردند، در این رابطه، جرموز فیلمنامه نویس این اثر هم درباره اقتباسی بودن فیلم گفت: من هیچ پیش زمینه ای برای نوشتن فیلمنامه ای با این موضوع نداشتم، اما در ما چیز هایی رسوب نموده که در نوشتن ما تاثیر می گذارد.

آن شب فیلمی از کمپانی ماموت پیکچرز است که با همکاری کمپانی سون اسکای اینترتینمنت ساخته شده است. الکس بروتو به همراه جفری الارد و شریل استارولاکیس تهیه نمایندگی این فیلم را برعهده دارند. تری جرج (برنده جایزه اسکار) مشاور تهیه نماینده فیلم است. محمد درمنش نیز تهیه نماینده ایرانی این فیلم است.

شهاب حسینی، امیرعلی حسینی، آرمین مهر، گلبرگ خاوری و علی کوششی، در کنار لی لی ویکی، جرج مگوایر، الستر لیتم، مایکل گرم و جیا مورا ترکیب بازیگران ایرانی و خارجی این فیلم را تشکیل می دهند.

دوزیست ماجرای دختری فراری ست که مدتی صیغه پسر جوانی بوده و حالا که باردار است و مدت صیغه هم تمام شده، پسرجوان از قبول مسئولیت شانه خالی نموده است. بیشتر مخاطبانی که به دیدن فیلم دوزیست رفته اند، این فیلم را متوسط ارزیابی نموده اند.

یک کاربر هم درباره این فیلم در توئیتر نوشته است: دوزیست فیلم متوسطی است که مدیومی جشنواره ای ندارد، اما قطعا یک قدم به جلو برای نیک نژاد است. یک درام اجتماعی معمولی که قرار از دوزیستی آدما بگه.

برزو نیک نژاد در نشست خبری این فیلم گفت: سعی کردم قصه مردانه تعریف کنم و معتقدم خانم ها در ایران در برخی از قسمت های زندگی تحت جبر قرار می گیرند. اتفاقات مختلفی در کشور رخ می دهد که تاثیرش را روی آدم ها می گذارد، در سکانس اول فیلم گفته می گردد زندگی شعبده بازی است و در خاتمه نشان می دهد که خیلی از اتفاقات زندگی ممکن است رخ ندهد و مثل شعبده بازی باشد.

جواد عزتی، هادی حجازی فر، مانی حقیقی، سعید پورصمیمی و پژمان جمشیدی ترکیب اصلی بازیگران این فیلم را تشکیل می دهند.