سیاره فراخورشیدی جدیدی در مدار نزدیک ترین ستاره به خورشید کشف شد - میهن دی ال

ستاره کم جرم پروکسیما قنطورس (Proxima Centauri) با فاصله کمی بیش از چهار سال نوری (4.2 سال نوری) از ما قرار گرفته است که از نظر کیهانی، عملا در همسایگی ما محسوب می گردد.. این ستاره میزبان دو سیاره فراخورشیدی شناخته شده است، اما تحقیقات اخیر با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) رصدخانه جنوبی اروپا نشان داد که این دو سیاره ممکن است یک برادر هم داشته باشند که یکی از سبک ترین سیاره های فراخورشیدی کشف شده تا کنون است.

سیاره تازه کشف شده به نام پروکسیما دی (Proxima d) بسیار نزدیک به ستاره خود در فاصله 4 میلیون کیلومتری به دور آن می چرخد. این فاصله کمتر از یک دهم فاصله میان عطارد و خورشید است. به مقدار ای نزدیک که یک گردش آن به دور ستاره، تنها پنج روز طول می کشد و این نشان می دهد که این سیاره در محدوده قابل سکونت، که آب مایع می تواند روی سطح وجود داشته باشد، قرار ندارد.

این سیاره بعلاوه تنها یک چهارم جرم دارد و از نظر استانداردهای سیاره فراخورشیدی بسیار سبک است. جوائو فاریا (João Faria) نویسنده اصلی این مطالعه که نتایج آن در نشریه استرونومی اند استروفیزیکس (Astronomy & Astrophysics) منتشر شده است، گفت: این کشف نشان می دهد که احتمالا نزدیک ترین همسایه ستاره ای ما مملو از دنیا های نو جالبی است که آماده مطالعه بیشتر و کشف در آینده هستند.

جرم ناچیز این سیاره فراخورشیدی اما تشخیص آن را سخت نموده بود، بنابراین پس از مشاهدات اولیه با تلسکوپ 3.6 متری آژانس فضایی اروپا، پژوهشگران از طیف نگار اشل برای سیارات فراخورشیدی سنگی و مشاهدات طیف سنجی پایدار (Echelle SPectrograph for Rocky Exoplanets and Stable Spectroscopic Observations) یا به اختصار اسپرسو (ESPRESSO) قرار گرفته روی VLT استفاده کردند.

فاریا گفت: با مشاهدات نو توانستیم این سیگنال را به عنوان یک نامزد نو سیاره ای تأیید کنیم. من از چالش کشف چنین سیگنال کوچکی و در نهایت کشف یک سیاره فراخورشیدی بسیار نزدیک به زمین هیجان زده ام.

بسیاری از سیارات فراخورشیدی با استفاده از روش گذر کشف می شوند که در آن ستاره شناسان افت های اندک روشنایی یک ستاره را که هنگام عبور یک سیاره میان ستاره میزبان و ما ایجاد می گردد، آنالیز می نمایند. اما این سیاره فراخورشیدی با استفاده از روش دیگری به نام روش سرعت شعاعی کشف شد که تکان های ریز در حرکت یک ستاره بر اثر گرانش یک سیاره در حال عبور را مطالعه می نماید. هرچند چون لرزش گرانشی ناشی از یک سیاره سبک مانند پروکسیما d بسیار اندک است، از روش سرعت شعاعی معمولا برای جست وجوی سیارات بزرگ تر استفاده می گردد.

پدرو فیگوئرا (Pedro Figueira) دانشمند ابزار اسپرسو تلسکوپ بزرگ اروپایی در شیلی هم درباره این کشف اعلام نمود: این دستاورد بسیار مهم است و نشان می دهد که تکنیک سرعت شعاعی این پتانسیل را دارد که شمار زیادی از سیارات سبک مانند سیاره ما را که انتظار می رود فراوان ترین سیارات در کهکشان راه شیری باشند و بعلاوه به طور بالقوه می توانند میزبان حیات آن گونه که می شناسیم باشند، آشکار کند.

عکس کاور: طرحی گرافیکی از پروکسیما دی

Credit: ESO/L. Calçada

منبع: Digital Trends